In de geschiedenis van de fotografie is uiteraard ook plaats voor de ontwerpers van objectieven. Zij hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van de fotografie door nieuwe ontwerpen die bijvoorbeeld een hogere lichtsterkte mogelijk maakten of een flinke verbetering van de scherpte. Eén van die ontwerpen is het Petzval portretobjectief. Het is genoemd naar de ontwerper, diverse bouwers hebben het ontwerp vervolgens uitgevoerd. Het objectief leverde een vrij hoge scherpte in het centrum van het beeld, naar de randen toe werd die scherpte minder, en de onscherpte kreeg ook een specifieke vorm, een soort draaiing, gebogen lijnen rond het centrum.
Lomo heeft besloten om een moderne versie van het objectief te laten maken. Deze versie is niet bedoeld voor grootformaat camera’s, maar voor normale kleinbeeldcamera’s. Daarbij is afgezien van autofocus. Voor het mechaniek om met de hand scherp te stellen wordt gebruik gemaakt van een antieke constructie met een tandwiel en tandheugel. Ook voor het diafragma wordt gekozen voor een oud systeem met zogeheten waterhouse stops, dat zijn losse plaatjes met gaten van verschillende afmetingen.
Het objectief levert het beloofde effect hoewel in mindere mate dan de antieke versies. Dat is het gevolg van het kleinere opname formaat dat de onscherpte wat minder ruimte geeft. Zoals bij wel meer effecten is het nadeel dat het zich altijd rondom het centrum van de opname afspeelt. Alleen bij het gebruik van een camera met verstellingen kun je de scherpe plek uit het midden van je foto verschuiven om een beetje interessantere asymmetrie in je foto’s te krijgen.
